Vi väljer självständigt dessa produkter - om du köper från en av våra länkar kan vi få en provision.
Namn:Julia Gorman och familj
Plats: Clifton Hill - Victoria, Australien
Storlek: 3444 kvadratmeter
År bodde i: 13 år, ägs
Konstnären Julia GormanKonstverk försöker fånga något immateriellt. “Jag försöker fånga det ögonblicket när du känner att du bara ska förstå något, som att du nästan får det och sedan är det borta, förklarar hon. ”För att saker och ting alltid rör sig och man aldrig kan fånga något och hålla fast vid det. I mina målningar kan saker tyckas bara hålla ihop till en sammanhängande helhet, av en tråd, men du känner att det är övergående, som moln som rör sig över himlen. Mitt arbete är improvisatoriskt och provisoriskt, och jag vill aldrig att det ska se ut arbetat. Jag vill att den ska vara livlig och sprängd av liv och rörelse. ” Hennes hem - även om det inte är en verklig duk - har samma påverkan som hennes konstverk. Det finns en eklektisk blandning av hennes egna färgglada, energiska målningar och skulpturer, liksom en roving samling av andra konstnärer. Vintage- och begagnade skatter bidrar till den knäppa, färgglada blandningen.
Julia och hennes man Sam flyttade in i sitt hem för 13 år sedan med två små barn på släp (båda är nu unga vuxna hemma studerar.) Två våningar, hemmet är en tidigare hörnbutik, som byggdes i början 1900s. När de först flyttade in renoverade de det som nu är det stora köket och matplatsen, öppnade mindre rum och installerade en stor glasdörr som vetter ut mot deras innergård. Det stora rummet på framsidan av huset är den tidigare butiksfront, och det är fylld med naturligt ljus, soffor, böcker, växter och konstverk. På övervåningen finns de tre sovrummen och Julia's studio.
Precis som Julias konstverk är hennes hem inte för snyggt, organiserat eller strukturerat. ”Jag låter material vara vad de är. När mitt arbete har "utvecklats" lämnar jag verkligen materialet mer och mer ensamt, jag försöker inte forma dem för långt borta från hur de kommer ut ur röret eller paketet, bara det minimala, ”säger hon förklarar. "Energin skapas genom att sätta ihop olika former, linjer och färger för att skapa denna känsla av vitalitet och rikhet i färg och materialitet."
Min stil: Vårt hus är en två våningar röd tegel hörn butik byggd cirka 1901. När vi för första gången flyttade in för 13 år sedan renoverade vi köket, tog bort några väggar och lägger det lutande glasfönstret ut i trädgården. Tro det eller inte, den vision som jag hade i mitt huvud var en snygg 70-tals look inspirerad av modedesigner Halstons lägenhet. Men innan lång tid har jag direkt introducerat färg och mönster genom att hitta butiker och marknadsfynd, plus det faktum att min studio är i huset, och också att jag ständigt förvärva andra konstnärer, betyder att huset lutar sig mycket mer mot den trassliga boho-sidan på sjuttiotalet, och jag måste aktivt försöka tona ner.
I princip älskar jag allt med intensiv färg eller mönster, jag gillar alla historiska stilar, och jag gillar att chucka dem alla intill varandra utan någon noggrann placering. Dessutom tillåter jag massor av saker som jag inte nödvändigtvis skulle välja själv... de kan vara gåvor, eller barnen kanske har valt dem, när de var små. Jag gillar det eftersom det gör en intressant visuell störning och stoppar saker som ser för smakfulla och tråkiga. De flesta platser i huset och trädgården används som överflödande arbetsplatser för mig så att varje yta måste fungera som en arbetsyta. Det finns en patina av färg, repor och lera från alla mina olika konstprojekt. Saker pressas ur vägen, och bara en typ av vistelse där de pressades till!
Inspiration: Den svenska illustratören Carl Larssons målningar av sitt eget hus i Sverige är min basidé för hur ett familjhus ska vara: målade möbler, färgade mattor, barn, växter och konst. Halstons lägenhet i Upper East Side från 1970-talet. Tivoli Hotel i Upstate New York ägs av målare Brice och Helen Marden. Visconti-filmer, särskilt "Conversation Piece" från 1974. Silvana Manganos karaktär flyttar in i denna barocka lägenhet i Rom (övervåningen från Burt Lancaster) och helt renoverar den i modern stil på 70-talet - det finns någonting med inblandningens brutalitet, som verkligen tilltalar till mig.
Favoritelement: Det stora främre rummet, som brukade vara butiken. Det finns utrymme för hela familjen att vara där tillsammans, men göra sina egna saker. Även det naturliga ljuset där inne är fantastiskt.
Största utmaningen: Huset som ligger precis på gatan som en gammal hörnbutik i ett kulturarv betyder att vårt kommunfullmäktige är mycket strikt om eventuella förändringar vi kanske vill göra, även om dessa förändringar skulle göra huset mer hållbart! Vi fick till exempel inte installera solpaneler eftersom de skulle vara synliga från gatan.
Största övergivenhet: Vinkeldörren i köket, som öppnar sig helt upp i trädgården.